22-7-21
Van Droom Naar Werkelijkheid!
Mijn naam is Lindsay, 29 jaar, inmiddels de vrouw van Tom, financieel medewerker, eigenaresse van Stijlstress (interieur en styling adviesbureau in woonaccessoires) en zwanger van ons eerste kindje.
Vol trots en blijdschap mogen wij vertellen dat wij een zoontje mogen verwachten begin augustus. Toen Bump Style de oproep deed opzoek te zijn naar bloggers, m.b.t. het moederschap, heb ik mijzelf direct aangemeld. Iedere vrouw, ieder lichaam, iedere zwangerschap is anders, zo was dit ook voor mij.
De Kinderwens
Mijn vriend en ik waren het erover eens: we zijn gelukkig, hebben het goed en zijn klaar voor onze kinderwens. Zo geschiede de afspraak bij de huisarts om mijn spiraal te laten verwijderen. Eenmaal bij de huisarts vroeg ik natuurlijk wat ongeveer de prognose is die er gesteld wordt voordat de gemiddelde vrouw zwanger is. Het antwoord van de huisarts: houd maar rekening met een jaar. Met in ons hoofd: we zien wel hoe het loopt, leidde wij ons leven en kwam ik er in december achter dat ik 4 weken zwanger was.
"Mijn cyclus liep redelijk gelijk en ineens bedacht ik mij, iets mist er deze maand. Ons geluk kon niet op en ik voelde me helemaal prima. Toen ik dan ook riep: als ik er zo doorheen mag rollen, mag ik in mijn handjes klappen. Totdat ik de 7e week inging…"
Vanaf 7 weken zwanger begon de vermoeidheid op te spelen en ook af en toe de misselijkheid. Ik sliep overdag uren en kon s’avonds niet wachten tot het 20.00 uur was, om naar bed te mogen. De weken gingen voorbij en ik keek uit naar de beroemde 12 weken, waarin iedereen aangeeft dat dan de meeste kwaaltjes wel voorbij zijn. De vermoeidheid trok inderdaad weg maar mijn eetlust was niet terug en vanaf 14 weken hield ik zelfs geen slok water meer binnen. Direct hebben wij contact opgenomen met de verloskundige en zij schreef, naar aanleiding van de klachten, medicijnen tegen de misselijkheid voor. Zolang ik deze maar neem, gaat het goed, is mijn energie terug en blijft mijn misselijkheid grotendeels weg.
Ieder lichaam is anders en zo protesteert mijn lichaam iedere ochtend met een te lage bloeddruk en lig ik dus 15 min duizelig op bed. Tegenover dit alles staat dat ik inmiddels de 20 weken gepasseerd ben. De 20 weken echo was tiptop in orde en er groeit een gezond kindje in mijn buik.
"Dat het kindje wat aan de grote kant is, baarde de verloskundige wel wat zorgen zodoende moest ik in week 21 een suikertest doen in het ziekenhuis."
Bij een suikertest laat je nuchter bloedprikken in het ziekenhuis en krijg je hierna een zoet suikerhoudend drankje, na 2 uur wachten wordt er nog een keer gekeken naar je suikerwaardes. Wanneer je suikerwaarde nuchter onder de 5,3 is en na het suikerdrankje onder de 6,7 dan is het helemaal prima in orde! Bij mij bleek dit ook het geval, ons kindje heeft het in mijn buik dus gewoon heel erg fijn!
Sinds week 17 hebben wij onze kleine man ook echt kunnen voelen en zien schoppen. Wat een wonder! De babykamer is zo goed als klaar, de kleertjes worden aangeschaft en direct gewassen, dat scheelt straks aan het eind. Zo kunnen we dan alleen nog maar genieten!
Het Bevallingsplan
Rond deze tijd vroeg ook de verloskundige al naar ons idee van de bevalling; waar wil je bevallen en weet je ook al hoe je wilt bevallen? Hier was ik vrij snel uit, iedereen moet doen wat goed voelt. Alleen een omgeving waar jij je op je gemak voelt zal zorgen voor een meer ontspannen gevoel tijdens de bevalling. In de tussentijd had ik veel gelezen over een bad bevalling, En ik had de volgende voordelen op een rijtje gezet:
- Het is fijn voor het kindje omdat de overgang van vruchtwater naar water fijn voelt;
- Het schijnt dat de bevallingsduur 30 minuten korter is, bij een bad bevalling;
- Door het water, zou je de weeën beter opvangen en verdragen;
Mijn keuze was dus al snel gemaakt. Zelf ben ik doodsbang voor het ziekenhuis en door de voordelen van een bad bevalling was ik snel overtuigd!
Lichamelijke Veranderingen
Waar ik vanaf week 5 al zwangerschapsbroeken aan moest schaffen, omdat mijn buik zich al aardig uitzetten paste ik tot week 25 nog in mijn eigen t-shirts. Ik vond dat zelf erg fijn, zo voelde mijn lichaam toch nog echt als van mij. Ik kan nu een heel verhaal ophangen over hoe trots ik ben op mijn lichaam wat veranderd en natuurlijk ben ik dat ook! Ik weet als geen ander door mensen in mijn omgeving, dat zwanger worden niet voor iedereen vanzelfsprekend is.
Wel mag je ook best weten (daar ben ik dan ook gewoon eerlijk over) dat ik vanaf week 26 best moeite had, met mijn lichaam wat veranderde. Zoals denk ik voor veel vrouwen is gewicht en uitstraling altijd een issue, zo ook voor mij.
- Zo werden mijn benen dikker
- Mijn shirts werden door mijn groeiende buik te kort
- Broeken begonnen te knellen
- En ik was toe aan mooi weer en zomerjurkjes!
Nu zal je vast wel denken, dan moet je minder eten maar niets is minder waar, ik spreek van geluk.. Ik heb geen cravings, eet juist gezond en afwisselend. Eten voor 2 is echt een fabeltje! Nu het mooie weer is aangebroken, durf ik weer een beetje te genieten van mijn groeiende buik. Ik ben trots op mijn lichaam, wat ons kindje al meer dan 30 weken draagt en kijk zo verschrikkelijk uit naar hoe hij eruitziet.
Inmiddels mag ik met trots zeggen, dat ons kleintje al meer dan 30 weken in mijn buik groeit, iedere dag wordt hij sterker en heb ik af en toe het gevoel dat hij als kickboxer aan de slag is vanbinnen. Bij de verloskundige hadden we met 29 weken een (groei)echo hieruit bleek dat net als bij de 20 weken echo, de kleine het heel erg goed heeft in mijn buik. De groei zet gestaag door en dat betekent dat hij al aan de vrij grote kant is.
Vanaf nu heb ik iedere 2 weken een controle om de groei van de baby in de gaten te houden en zo bekijken we per keer een plan voor de bevalling. Dat ik straks niet over tijd loop, dat is haast wel zeker. Ik duim nu alleen nog heel hard, dat mijn zo gewenste bad bevalling thuis kan plaatsvinden. De laatste 10 weken gaan hier in en na mijn bevalling praat ik je graag bij over mijn laatste weken en hoe de bevalling uiteindelijk verlopen is.
"Luister naar je eigen lichaam en wensen laat je gevoel spreken en laat je niet van de wijs brengen door anderen. Jij als aanstaande mama klaagt niet als het even allemaal niet meezit. Wij hebben als vrouw een mooie maar ook zware taak. En zit het voor je gevoel even tegen, morgen voel je je vast beter. Jullie kleintje is jullie wonder!"
Liefs, Lindsay
Deze blog is geschreven door Lindsay.
Op de tekst en foto's berust auteursrecht ©